Aile Ve Çocuk Gelişimi konusunda en önemli husus elbetteki iletişimdir. Anne-babanın ve ailenin diğer üyelerinin, çocukla olan bağı, çocuğun aile içindeki yerini gösterir. Çocuğa gösterilen davranış ve ona karşı alınan tavır, ilk bağların oluşmasında çok büyük önem taşır. Okul öncesi dönemde bu durum daha da karmaşıklaşır çocuk, sosyal birey olmaya yavaş yavaş adım atarken, aynı zamanda örnek alacağı bir modele ihtiyaç duyar. Genellikle çocuktaki taklit etme isteği, (model alma), büyük olasılıkla aile içindeki ona en yakın ve onunla sık iletişim kuran bir üye ile gerçekleşmektedir. Bazen abla ya da abı ilk model aldığı kişi olurken Genellikle taklit ettiği kişi anne-baba olmaktadır. Model aldığı aile bireyinin bozuk bir kişilik yapısına sahip olması durumunda, model olarak gördüğü bireyin tüm davranışlarını çocukta tekrarlayacak ve büyük problemlere yol açacaktır.
Aile’nin Çocuklarına Karşı Tutumları
Çocuk yetiştirmede ve ailenin çocuğa karşı kararlarını belirlemede, anne-baba tarafından bu dönem için bilgi edinilmesi ve bu doğrultuda çocuğa model olunması gerekir. Çocuğun gelişim evrelerinin ve özelliklerinin neler olduğu hakkında doğru bilgiler edinilmesi çok önemlidir. Çocuğu yetişkin bireylerden ayıran birçok özellik vardır. Bunlardan en önemlisi ve unutulmaması gereken çocuğun kanıtlanabilir en güçlü tarafı ve başarılı olduğu durum öğrenme güdüsüdür.
Çocuk, emici zihin yetisine sahip olarak dünyaya gelir. Kültür, töre, ülkü, duygu, davranış ve inançlarına göre şekil alır ve bu değerler doğrultusunda çocuğun alt yapısı oluşur. Çocuğun doğumuyla altı yaşı arasındaki dönem, bir çocuk için en verimli ve beynin %75 gibi büyük bir kısmını oluşturan bir dönemdir. Bu dönemde çocuğa verilen eğitim ve davranışlar ilerleyen hayatında oldukça büyük rol oynayacağı için, ailenin bu dönemdeki çocuk üzerindeki etkisi çok önemlidir. Aileler de en çok görülen 2 çeşit eğitim görülür bunlar aşağıdaki gibi aşırı sevgi ve gevşek eğitim ile aşırı sevgi ve sıkı eğitimdir.
Aile Ve Çocuk Gelişimi İçin Sevgi Ve Gevşek Eğitim
Bu tutumu gösteren ailelerde sevgi, çocuğa şımartılacak derecede çok fazla verilir ve disiplin çok azdır. Bu tarz aileler çocuğa hiçbir sorumluluk yüklemez ve sürekli çocuklarının arkasında istediklerini yaparlar. Bu tarz yetiştirilen çocuklar, genellikle kendi başlarına bir sorumluluğu yerine getiremezler. İlerleyen hayatlarında ise, bencil, paylaşmayı bilmeyen başarısız çocuklar olur. Çocuktan çok az şey beklenir. Eğer aile varlıklı ise çocuğu büyüyünceye kadar maddi isteklere doyurulabilir; çocuk dayanaksız ve doyumsuz kaldığında ise alkol, kumar ve madde kullanımı gibi kötü alışkanlıklar edinir.
Aşırı Sevgi Ve Sıkı Eğitim
Bu beklenti, sevgi ile beraber sunulduğundan çoğunlukla çocuklar tarafından kolay benimsenir ve benliğe sindirilir. Bazen çocuk bu özellikleri çok sindirmiştir ve kendisini aşırı derecede kontrol eder; böylece acımasız bir üst benliğe sahip erişkin olarak yetişir. Burada çocuğa gösterilen sevgi, aşırı verici ve gereğinden fazla kontrolcü olmaktır. Bu durumda çocuk ilerleyen hayatında acımasız, şımarık ve insanları kontrol etmek isteyen bir birey olarak görülür.
Sağlıcakla Kalın.
